п у ш к и н

Қуриган, ҳиди йўқ, унутилган гул —

Китобни очаркан кўриб қолдим мен.
Ғалати хаёлга тўлди-да кўнгил,
Паришон термулиб, туриб қолдим мен:

Қаерда ва қачон, қайси баҳорда —
Гуллаган? Узоқми? Ким узди экан?
Ёт қўлми, танишми узган наҳорла.
Нима учун бу ерга қўйди экан?


Нозик бир висолнинг эсдалигими.
Ёки шум айрилиқ — фироқ ёдгори?
Ёки тинч саҳрода, ўрмон соясида
Ёлғиз сайр, томоша хотиралари?

Тирикмикан йигит, тирикмикан қиз?
Шу пайтда уларнинг қайда гўшаси?
Ёки шу қуриган — сўлғин, белгисиз
Гул каби сўлдими хар иккаласи.

Пушкин