хосият рустамова

Телефон... Бир лаҳза етмайди ҳаво,   

"Севаман" сўзини эшитдим симдан.

Телефон! Бугундан ўлгунимча то —

Майлими, абадий Сенга суянсам?

Деразам ёпилган — қўриқлар парда,

Ҳаяжон, бунча кўп ичасан қасам.

Телефон, ҳеч кимим йўқ-ку шаҳарда —

Телефон, майлими сенга суянсам?

Чақириб-чақириб чарчади эшик,

Ҳавога учади хавотирлар ҳам.

Телефон, қарагин бошларим эгик,

Телефон, майлими, Сенга суянсам?

Қара, севаяпман кўча — борлиқни,

Қара, одамлардек яшаяпман ман.

Телефон чинакам бахтиёрликни

Биласан... Биласан...

                         Сенга суянсам...